Η δυναστική διαδοχή δεν ήταν νομικά τυποποιημένη, και ήταν αρκετά φυσιολογική, με ισχυρούς ηγεμόνες που ενδεχομένως να ευημερούσαν στο πέρασμα του ηλεκτρικού ρεύματος στους γονείς τους ή σε άλλα μέλη της οικογένειάς τους. Οι σωστές νομιμοποιητικές δομές και οι έννοιες ήταν αδύναμες, αλλιώς εντελώς απούσες στο Ρωμαϊκό Βασίλειο, και δεν υπήρχαν σωστές νομικές απαιτήσεις για την ανακήρυξη αυτοκράτορα πέρα από την υποδοχή από τον Ρωμαϊκό στρατό. Η διαφορά μεταξύ ενός σφετεριστή και ενός νόμιμου αυτοκράτορα είναι πολύ θολή, καθώς πολλοί αυτοκράτορες που δεν θεωρούνταν νόμιμοι ξεκίνησαν την βασιλεία τους ως σφετεριστές, αηδιαστικοί απέναντι στον προηγούμενο νόμιμο αυτοκράτορα. Σχεδόν κανένας αυτοκράτορας δεν πέθανε από φυσικά αίτια, κάτι που έχει γίνει η βασιλοκτονία, με την κοινή ορολογία, το ζητούμενο τέλος ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα λόγω της ύστερης αρχαιότητας. Ανταγωνιστικές αξιώσεις εκτός σειράς για το Ρωμαϊκό Βασίλειο υποβάλλονται επίσης από άλλα κράτη και αυτοκρατορίες, καθώς και από αρκετούς μεταγενέστερους διεκδικητές. Το 330, ο Κωνσταντίνος ο Α΄, ο νέος αυτοκράτορας που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, ίδρυσε μια νέα χρηματοδότηση στο Βυζάντιο, η οποία μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη.
Αψίδα του Κωνσταντίνου: Ρώμη, Ιταλία, Εικόνες & Βιβλίο
Κωνσταντίνος Α΄, 306–337 μ.Χ. – Ο αρχικός Χριστιανός Xon Bet για διαδικτυακά καζίνο χωρίς κατάθεση αυτοκράτορας, γνωστός για το νέο Διάταγμα των Μεδιολάνων και τη Σύνοδο εκτός Νίκαιας. Μαξιμιανός, 286–305 μ.Χ. – Συναυτοκράτορας με τον Διοκλητιανό, γνωστός για τις στρατιωτικές του τεχνικές. Νουμεριανός, 283–284 μ.Χ. – Κυβέρνησε ως ένας με τον πατέρα του, τον Κάρο, μέχρι τον μυστικό θάνατό του.
Βασίλειο των Αζτέκων
Ο Βαλέριος Ουάλης αποκαλείται για λίγο αυτοκράτορας στη Δύση από τον Λικίνιο εναντίον του Κωνσταντίνου στις τοπικές μάχες. Συνυπέγραψε το νέο Διάταγμα από το Μιλάνο, το οποίο επιβεβαίωσε τις χριστιανικές ελευθερίες στην αυτοκρατορία. Τελικά κέρδισε 70.000 ανθρώπους για να αντισταθούν, αλλά αν ο Λικίνιος ηττηθεί στη μάχη του Τσιράλλου, αναγκάζοντάς τον να τραπεί σε φυγή.
- Ποιο βασίλειο είχε ως αποτέλεσμα τη γαλλική επιρροή στην μεξικανική κοινότητα και θα μετανάστευση μακριά από τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ελβετία για να βοηθήσει το Μεξικό.
- Βαλεντινιανός Β΄, 375–392 μ.Χ. – Ένας παλαιότερος αυτοκράτορας που αγωνίστηκε να διεκδικήσει την εξουσία στο βασίλειό του.
- Ως εκ τούτου, ο Γινγκ Τζενγκ μετατράπηκε σε Κιν Σι Χουάνγκ, καταργώντας τη μέθοδο όπου διατάσσονταν οι τίτλοι huang/di ώστε να είναι ανενεργοί και ίσως/άλλως μυθολογικοί ηγεμόνες.
- Ορισμένες επικεφαλίδες θεωρούνται συγκρίσιμες με τη λέξη «αυτοκράτορας», διαφορετικά μεταφράζεται στην πραγματικότητα ως «αυτοκράτορας».
- Τόσο ο Ολύβριος όσο και εσύ ο Ρίκιμερ πέθανες μέσα σε δύο μήνες από τότε που ξεπέρασαν το ηλεκτρικό ρεύμα από τον Ανθέμιο, ο ένας τον άλλον προφανώς μακριά από καθαρά λόγους.
- Σχεδόν κανένας αυτοκράτορας δεν πέθανε από φυσικά αίτια, που η βασιλοκτονία υπό τις απλές συνθήκες να είναι η αναμενόμενη αποφυγή ενός σπουδαίου Ρωμαίου αυτοκράτορα λόγω της ύστερης αρχαιότητας.
![]()
Ως εκ τούτου, ο Γινγκ Τζενγκ μετέτρεψε τον τίτλο Qin Shi Huang, καταργώντας το σύστημα στο οποίο οι τίτλοι huang/di ήταν δεσμευμένοι ώστε να είναι ανενεργοί και/ή μυθολογικοί ηγεμόνες. Όποιος μιλούσε στον αυτοκράτορά σας θα απευθυνόταν στον νέο αυτοκράτορα ενώ ο bìxià (陛下, φωτισμένος. το νεότερο «Βαθμός των Δικών σας Ενεργειών»), παρόμοιος με τη νέα Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα· shèngshàng (聖上, φωτισμένος. Αγία Υψηλότητα)· αλλιώς wànsuì (万岁, φωτισμένος. «Εσείς, από 10 Χιλιάδες Χρόνια»). Αυτό που τον συνδέει μαζί της είναι η χρήση των κινεζικών λογότυπων 皇 (huáng) και 帝 (dì) και αυτό μαζί της διαφορετικά είναι μωβ. Ένας ένθερμος αυτοκράτορας ονομάζεται Huángdì στα Κινέζικα, Hwangje στα Κορεατικά, Hoàng đế στα Βιετναμέζικα και Kōtei στα Ιαπωνικά, ωστόσο αυτές είναι μόνο οι αντίστοιχες προφορές του κινεζικού ονόματος 皇帝.
Βαλεντινιανός Β΄, 375–392 μ.Χ. – Ένας πρώιμος αυτοκράτορας που πολέμησε για να διεκδικήσει τον έλεγχο του βασιλείου του. Γάλλος Καίσαρας, 351–354 μ.Χ. – Συναυτοκράτορας μαζί με την αδερφή του Κωνστάντιο Β΄. Κώνστας Α΄, 337–350 μ.Χ. – Ο τρίτος γιος μετά τον Κωνσταντίνο, που κυβέρνησε για πρώτη φορά στη Δύση. Λικίνιος, 308–324 μ.Χ. – Αντιμετώπισε τον Κωνσταντίνο σε μια σειρά από εμφύλιες μάχες. Γαλέριος Βαλέριος Μαξιμίνος, 310–313 μ.Χ. – Συναυτοκράτορας στο τετραρχικό σύστημα.
Αυτοκρατορική Διαδοχή στη Ρώμη
Κάθε φορά που η Ιουλία Μαίσα απομάκρυνε τον Ελαγάβαλο από τη θέση του, τον αντικατέστησε με τον άλλον 13χρονο εγγονό του, Σεβήρο Αλέξανδρο. Ο Καρακάλλας ήταν συναυτοκράτορας με τον πατέρα του από το 198 μ.Χ., αλλά όταν πέθανε ο Σεπτίμιος Σεβήρος, ο Καρακάλλας αγνόησε την απαίτηση του πατέρα του να μιλήσει για τη θέση του με την νεότερη αδερφή του, Γέτα. Εν τω μεταξύ, ο Πεσκέννιος Νίγηρας στη Συρία, ο Κλόδιος Αλβίνος στη Βρετανία και ο Σεπτίμιος Σεβήρος στην Παννονία επαναστάτησαν δημόσια και ανακήρυξαν τους εαυτούς τους αυτοκράτορες. Η τελευταία απώλεια του Κόμμοδου προκάλεσε νέο κενό εξουσίας, αλλά οι Πραιτοριανοί και η Σύγκλητος έσπευσαν να εγκαθιστήσουν έναν άλλο αυτοκράτορα. Ο Κόμμοδος είναι ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που προήγαγε τον πατέρα του στην εξουσία μέσα στον αιώνα. Αν η Σύγκλητος ήθελε να αποδείξει τη δύναμή της, απλώς προσπάθησε να αποδεχτεί τον άλλο υιοθετημένο σύζυγο του Αντωνίνου Πίου, τον Λεύκιο Βήρο, ο οποίος επίσης γεννήθηκε τον Αύγουστο.
Πού εμφανίστηκαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες σε πραγματικό χρόνο;
Ο θετός γιος του και εγγονός του Αλφόνσου ΣΤ΄, Αλφόνσο Ζ΄, είναι ο μόνος που στέφθηκε με ενθουσιασμό το 1135. Ακολούθησε η Τρίτη Δημοκρατία και μετά τον θάνατο του γιου τους, Ναπολέοντα (Δ΄), το 1879 κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης των Ζουλού, η νέα πορεία των Βοναπαρτιστών διασπάστηκε και η Τρίτη Δημοκρατία διήρκεσε μέχρι το 1940. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, άρχισε να κατακτά ένα άλλο βασίλειο της Βόρειας Αμερικής (υπό την ηγεσία του Μαξιμιλιανού Α΄ του Μεξικού, ενός μέλους της οικογένειας των Αψβούργων), για να ανακτήσει την κυριαρχία της Γαλλίας στη νέα Αμερική και να φτάσει στο μεγαλείο του «λατινικού» ανταγωνισμού. Η βασιλεία του οφείλεται στο μεγάλο προσωπικό έργο, την εισαγωγή κοινωνικής νομιμοποίησης και την επέκταση της γαλλικής κυριαρχίας σε όλο τον κόσμο.
